Leuk dat je luistert naar dagvers, de dagelijkse podcast van het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap. Ik ben Daniël. 

Vandaag lezen we uit Lucas 1:18-25.

Zacharias zei tegen de engel: ‘Hoe weet ik of dat waar is? Ik ben al oud, en mijn vrouw ook.’ Toen zei de engel: ‘Ik ben de engel Gabriël. Ik ben altijd dicht bij God. En nu heeft God mij gestuurd om je dit goede nieuws te vertellen. Maar jij gelooft niet wat ik je verteld heb. Daarom zul je niet meer kunnen praten tot de dag dat het gaat gebeuren.’
Buiten stonden de mensen op Zacharias te wachten. Ze vonden dat hij heel lang in de tempel bleef. Eindelijk kwam Zacharias naar buiten. Maar hij kon niet meer praten. Hij kon alleen maar gebaren maken met zijn handen. Toen begrepen de mensen dat hij in de tempel iets bijzonders meegemaakt had.
Toen Zacharias klaar was met zijn werk in de tempel, ging hij naar huis. Kort daarna werd Elisabet zwanger. Vijf maanden lang bleef ze binnen. Ze zei: ‘De mensen vonden mij niets waard omdat ik geen kinderen kon krijgen. Maar de Heer heeft ervoor gezorgd dat ik zwanger geworden ben. De Heer is goed voor mij!’

---

Priester Zacharias zal komende maanden niet meer kunnen spreken. Nu hij zulk mooi en wonderlijk nieuws te vertellen heeft, moet hij zwijgen. Elisabeth verbergt zich ook de eerste vijf maanden. In stilte en afzondering kijken zij uit naar wat God gaat doen. De tekst van vandaag eindigt met een ontroerend stukje over Elisabet, de moeder van Johannes. Johannes zal een belangrijke rol spelen in Gods plan, door de komst van Jezus voor te bereiden. Maar voor Elisabet is haar zwangerschap ook  een teken dat God naar haar omziet. 

Wat vind je van de reacties van Zacharias en Elisabet? In welke reactie herken jij je het meest?