Leuk dat je luistert naar dagvers, de dagelijkse podcast van het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap. Ik ben Daniël. 

De naam Jona betekent 'duif'. Een duif staat in de Bijbel symbool voor vrede, heelheid en harmonie (in het Hebreeuws: sjalom) en voor de heilige Geest. De duif komt bijvoorbeeld ook voor in het verhaal over Noach, waar de duif met het takje het teken is dat de aarde weer bewoonbaar is. Bij de doop van Jezus daalt ook een duif neer. Jona verkondigt in dit verhaal harmonie, vrede voor Nineve.  

Vandaag lezen we uit Jona 4:1-11.

Dit wekte grote ergernis bij Jona en hij werd kwaad. Hij bad tot de HEER: ‘Ach HEER, heb ik het niet gezegd toen ik nog thuis was? Daarom wilde ik naar Tarsis vluchten. Ik wist het wel: U bent een God die genadig is en liefdevol, geduldig en trouw, en bereid het onheil af te wenden. Laat mij maar sterven, HEER: ik ben liever dood dan dat ik zo verder moet leven.’ Maar de HEER zei: ‘Is het terecht dat je zo kwaad bent?’
Nadat Jona Nineve had verlaten, was hij aan de oostkant van de stad gaan zitten. Hij had er een hut gemaakt om in de schaduw af te wachten wat er met de stad zou gebeuren. Nu liet de HEER God een wonderboom opschieten om Jona schaduw boven zijn hoofd te geven en zijn ergernis te verdrijven. Jona was opgetogen over de boom. Maar de volgende morgen, bij het aanbreken van de dag, liet God de boom door een worm aanvreten, zodat hij verdorde. En toen de zon opkwam, liet God een verzengende wind uit het oosten waaien; de zon brandde zo op Jona’s hoofd dat hij door de hitte werd bevangen. Hij bad om te mogen sterven: ‘Ik ben liever dood dan dat ik zo verder moet leven.’ Maar God zei tegen Jona: ‘Is het terecht dat je zo kwaad bent over die boom?’ Jona antwoordde: ‘Ja, het is terecht dat ik kwaad ben. Was ik maar dood!’ Toen zei de HEER: ‘Als jij al verdriet hebt om die wonderboom, waar jij geen enkele moeite voor hebt hoeven doen en die jij niet hebt laten groeien, een boom die in één nacht opkwam en in één nacht weer verging, zou Ik dan geen verdriet hebben om Nineve, die grote stad, waar meer dan honderdtwintigduizend mensen wonen die het verschil tussen links en rechts niet eens kennen, en dan nog al die dieren?’

---

Jona kent God goed: hij wist dat God geduldig is, liefdevol en trouw. Hij wist wel dat als mensen zich tot Hem wenden, God wil vergeven en mensen een tweede kans geeft. Daarom wilde hij juist niet naar Nineve gaan. Hij wilde liever dat de 120.000 inwoners van Nineve gestraft werden voor hun daden. Door de wonderlijke plant laat God aan Jona zien hoe groot Gods liefde is. Zelfs mensen die straf verdienen, krijgen van God de kans en de tijd om hun leven te veranderen en een nieuw leven te beginnen.  

Het kan goed zijn om Jona 4:2 uit je hoofd te leren: 'U bent een goede God. U bent vol liefde en geduld. U bent trouw en houdt er niet van om mensen te straffen.' Probeer vandaag met die ogen van liefde en trouw naar de mensen die je ontmoet te kijken.