Leuk dat je luistert naar dagvers, de dagelijkse podcast van het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap. Mijn naam is Dick. 

Vandaag lezen we Psalm 130:1-8.

Een lied voor de reis naar Jeruzalem.
Ik ben wanhopig, Heer!
Daarom roep ik naar u.
Heer, hoor mijn stem,
luister naar mij,
hoor hoe ik smeek!

Heer, als u steeds op onze zonden let,
dan zijn wij altijd schuldig.
Maar u vergeeft ons,
en daarom eren wij u!
Ik verlang naar de Heer,
ik wacht op hem,
ik vertrouw op zijn woorden.
Ik verlang naar de Heer,
meer dan een nachtwaker verlangt naar de ochtend,
naar het licht van de nieuwe dag.

Volk van Israël, vertrouw op de Heer!
Want hij is goed en trouw,
hij bevrijdt ons, altijd weer.
De Heer zal ons van alle schuld bevrijden.

---

De Israëlieten hadden een hard bestaan in Egypte. Toen Mozes kwam om zijn volk weg te leiden, klonk het zo mooi. Maar het werd in eerste instantie alleen maar erger. De farao liet het volk nog harder werken. Het dal werd nog dieper… Zo klinkt ook het begin van deze psalm: ‘Uit de diepte roep ik tot u’ (Nieuwe Bijbelvertaling) of met andere woorden: ‘Ik ben wanhopig, Heer!’ (Bijbel in Gewone Taal). Maar net als de dichter mochten de Israëlieten – en mogen ook wij – het uitroepen naar God. De psalm eindigt met een oproep: ‘Israël, vertrouw op God… Hij bevrijdt ons!’ Zelfs in je wanhoop, in het diepste dal, mag je daaraan vasthouden. 

Hoe doe jij dat, het uitroepen naar God?