Leuk dat je luistert naar dagvers, de dagelijkse podcast van het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap. Ik ben Daniël. 

Vandaag lezen we uit Johannes 4:1-10.

De farizeeën hoorden dat Jezus steeds meer volgelingen kreeg, en meer mensen doopte dan Johannes. (Jezus doopte trouwens niet zelf, dat deden zijn leerlingen.)
Toen Jezus ontdekte dat de farizeeën dat gehoord hadden, ging hij weg uit Judea, terug naar Galilea.

Hij moest door Samaria reizen, en kwam bij de stad Sichar. Die stad lag dicht bij het stuk land dat Jakob ooit aan zijn zoon Jozef gegeven had. Bij Sichar was de Jakobsput. Jezus ging bij die put zitten, want hij was moe van de reis. Het was ongeveer twaalf uur ’s middags.

Toen kwam er een Samaritaanse vrouw aan. Ze kwam water halen uit de put. Jezus zei tegen haar: ‘Geef me alsjeblieft iets te drinken.’ De leerlingen van Jezus waren op dat moment in Sichar om eten te kopen.

De vrouw zei tegen hem: ‘Dat kunt u mij toch niet vragen! Want u bent een Jood en ik ben een Samaritaanse vrouw.’ Joden mogen namelijk niet omgaan met Samaritanen.

Jezus zei tegen haar: ‘Ik heb jou om water gevraagd. Maar jij weet niet wie ik ben. Je weet niet wat God aan de mensen wil geven. Want als je dat wel geweten had, dan had je mij om water gevraagd! En dan had ik je water gegeven dat eeuwig leven geeft.’

Jezus stond bekend om zijn grensoverschrijdende gedrag. Niet in de zin zoals die tegenwoordig vaak in het nieuws komt. Nee, Jezus overschreed vooral geografische en culturele grenzen.

In dit verhaal bevindt Hij zich in Samaria met een vrouw uit dit gebied. Ondanks alle culturele verschillen die hen scheiden en ondanks het feit dat een vrouw in die tijd niet zomaar met een onbekende man kan praten, bieden ze elkaar gastvrijheid. Allebei komen ze er met hun eigen ervaringen. Jezus neemt even afstand van de twistgesprekken met de farizeeën en de vrouw heeft haar eigen ingewikkelde verhaal. Ze hebben allebei dorst. Jezus toont zijn kwetsbaarheid aan de vrouw – Hij heeft haar hulp nodig – maar biedt haar ook iets aan, iets wat nog beter is dan het water dat Hij van haar vraagt. 

Wat ons verhaal ook is, welke ervaringen we ook met ons mee torsen, we kunnen allemaal gastvrijheid bieden aan elkaar. We hebben allemaal iets te bieden. De houding die hiervoor nodig is, laten Jezus en de vrouw aan ons zien: nederigheid en kwetsbaarheid. Beide zijn nodig als we anderen willen toestaan ons te dienen zoals wij hen dienen.

Wat stel jij je voor bij het ‘levende water’ waarover Jezus hier spreekt? Hoe kun je dit met anderen delen?"