Leuk dat je luistert naar dagvers, de dagelijkse podcast van het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap. Ik ben Daniël. 

We lezen vandaag Lucas, hoofdstuk 4 vers 31 tot en met 37.

Jezus ging naar Kafarnaüm, een stad in Galilea. Op sabbat gaf hij daar de mensen uitleg over God. Dat maakte diepe indruk op hen. Want zijn woorden hadden macht.
 In de synagoge was een man die een kwade geest in zich had. Hij schreeuwde heel hard:  ‘Hé, jij daar, Jezus uit Nazaret! Laat me met rust! Je bent zeker gekomen om mij te vernietigen? Ik weet precies wie je bent. Jij bent door God gestuurd.’
Maar Jezus zei streng tegen de kwade geest: ‘Stil! Ga weg uit die man.’ De geest gooide de man op de grond, midden tussen de mensen. Daarna ging de geest uit hem weg, zonder hem pijn te doen.
 De mensen waren erg geschrokken en zeiden tegen elkaar: ‘Wat is hier aan de hand? Als Jezus spreekt, dan heeft hij macht over kwade geesten. Als hij ze wegstuurt, dan gehoorzamen ze hem.’
 Het nieuws over Jezus werd in de hele omgeving bekend.
 
 In dit verhaal gebeurt iets spectaculairs: midden in de synagoge gaat Jezus het gevecht aan met een demon. Maar wat in deze tekst vooral opvalt, zijn de vele werkwoorden die met ‘spreken’ te maken hebben. Jezus spreekt hier op twee verschillende manieren, die allebei iets laten doorschemeren over wie Hij is. Hij onderwijst de mensen, en laat daarmee zien hoeveel Hij begrijpt van wie God is en wat Hij van de mensen verlangt. En hij spreekt de demon streng toe, en laat daarmee zijn macht over de duivel en zijn medewerkers zien. 

Zie jij Jezus vooral als leermeester of als wonderdoener? Waarom is dat, denk je?